เที่ยวภูเก็ตเมืองเก่า กลับมาเถอะวันวาน เพลิดเพลินกับบ้านเก่าแปลกตา มาเลยมา | ภูเก็ตเดย์.คอม

หน้านี้เหมาะสำหรับผู้สูงอายุ (Elder care)

ประชาสัมพันธ์กับ Phuketday ติดต่อเลย 085 395 9493 หรือ mikephuketday@gmail.com และ แอดไลน์

เที่ยวภูเก็ตเมืองเก่า ครั้งมาเที่ยวภูเก็ตหนแรก (ต้องย้อนเวลาไปนานหน่อยล่ะครับงานนี้) เคยได้เดินเที่ยวในเมืองเก่าภูเก็ตกับเขาเหมือนกัน ตอนนั้นเมืองเก่าภูเก็ตนี้ก็เก่าจริงๆ ครับ เป็นแนวบ้านเก่าทรุดโทรม แถมตามตรอกซอกซอยยังไม่ค่อยมีคนมาเดินเที่ยวเท่าไร แม้แต่รถจะเข้ามาวิ่งก็ยังน้อยคันอยู่ ร้านคาเฟ่ ร้านอาหาร โรงแรมที่พักก็มีไม่มากไม่มาย

โอ้โห ! แต่ลองมาดูตอนนี้สิครับ เมืองเก่าภูเก็ตกลายเป็นศูนย์กลางการท่องเที่ยวไปแล้ว ทั้งโรงแรมที่พัก คาเฟ่ ร้านค้า ร้านอาหาร ร้านเหล้า ผับบาร์ ผุดขึ้นเต็มเมืองเก่าภูเก็ต  ดูๆ ก็คล้ายฟามงูเลาที่โฮจิมินห์ ซิตี้ หรือถนนข้าวสารไทยแลนด์บ้านเรา พอเป็นแบบนี้ นักท่องเที่ยวก็เดินกันคึกครื้น ได้บรรยากาศการค้าคึกคัก ตามสไตล์เมืองเก่าที่ไม่ร้างผู้คน ครับ ใช่ว่าจะอนุรักษ์อย่างเดียวจนไร้ชีวิตชีวา

ไหนๆ มาเที่ยวภูเก็ตแล้ว แวะมาเดินถ่ายรูปเล่นให้เย็นใจ มีทั้งอาหารอร่อย และร้านคาเฟ่เย็นๆ ให้นั่งจิบชากาแฟ ไปเดินเที่ยวด้วยกันนะครับ

มิวเซียมภูเก็ต

บางคนบอกว่าไม่ชอบพิพิธภัณฑ์อะ ไม่เป็นไรครับ แวะมาถ่ายภาพด้านนอกก็ยังดี เพราะอาคารสองหลังนี้เป็นสัญลักษณ์สำคัญของเมืองเก่าภูเก็ตมาแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ

อาคารสองหลังที่ว่าตั้งอยู่คนละฟากหัวมุมถนนพังงาครับ ตอนนี้ถูกเรียกในชื่อภูเก็ตนครา กับ เพอรานากันนิทัศน์ รวมกันเป็นมิวเซียมภูเก็ต หรือ พิพิธภัณฑ์ภูเก็ต ที่ดำเนินงานโดย มิวเซียมสยาม อาคารด้านซ้ายมือที่มีหอนาฬิกาหรือเรียกว่าหอส่องเมือง เคยเป็นสถานีตำรวจตำบลตลาดใหญ่มาก่อน ส่วนอาคารฟากตรงข้ามเป็นสาขาแห่งแรกๆ ของธนาคารแสดนดาร์ดชาเตอร์ในปัจจุบันนี้เอง

การเจริญขึ้นของธุรกิจเหมืองแร่ในภูเก็ต ไม่ธรรมดาครับ เพราะฟู่ฟ่าถึงขนาดเกิดสาขาของออฟชอร์แบ้งค์ขึ้น ตั้งแต่ยุคพระยารัษฎานุประดิษฐ์มหิศรภักดี (คอซอมบี้ ณ ระนอง) เป็นสมุหเทศาภิบาลมณฑลภูเก็ต ก็ราวสมัยรัชกาลที่ 5 โน่นล่ะครับ ! 

ทำไมชื่อถนนในเมืองเก่า จึงเป็นชื่อจังหวัด ?

นั่นสิครับ ทำไมในเมืองเก่าภูเก็ต ถึงมีถนนตั้งหลายสายที่มีชื่อเดียวกับจังหวัดต่างๆ ในภาคใต้ ทั้งถนนพังงา ถนนกระบี่ ถนนสตูล ถนนระนอง (ซอยตะกั่วป่าก็มีนะ)

ทั้งหมดนี้เป็นชื่อเมืองที่รวมอยู่ในมณฑลภูเก็ต ในสมัยที่คอซิมบี้ ณ ระนอง เป็นสมุหเทศาภิบาล เมื่อมีการตัดถนนสายต่างๆ เพื่อสร้างตลาดตึกแถวที่กลายมาเป็นเมืองเก่าภูเก็ต จึงนำชื่อเมืองในการปกครองของตน มาตั้งเป็นชื่อถนนสายต่างๆ นอกจากถนนที่มีชื่อเดียวกับหัวเมืองในปักษ์ใต้แล้ว ยังมีถนนที่ตั้งชื่อตามถนนในบางกอก  เช่น ถนนเยาวราชนี่ไง และยังมีถนนบางกอกอีกด้วยนะ

สำหรับถนนที่ตั้งตามชื่อบุคคลสำคัญในสมัยต้นรัตนโกสินทร์ก็มีอีก เช่นถนนดำรง ได้ชื่อตามพระนามของสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ซึ่งมีความสัมพันธ์อันดีกับคอซิมบี้ ณ ระนอง นั่นเองครับ

โรงแรมออนออน

ชอบดูหนังไหม เคยชมภาพยนตร์เรื่อง The Beach ที่นำแสดงโดย ลีโอนาร์โด ดีแครปริโอ หรือเปล่า อาจจะเคยเห็นโรงแรมนี้แว้บๆ อยู่นะ เพราะโรงแรมออนออนกลายเป็นถนนข้าวสารในหนัง ทั้งที่จริง เขาถ่ายทำกันหน้าโรงแรมออนออนที่จังหวัดภูเก็ตนี่ล่ะครับ

จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม คำว่าออนออนเป็นภาษาฮกเกี้ยน แปลว่าความเจริญรุ่งเรือง เป็นคำที่มีความหมายมงคลมากๆ โรงแรมนี้สร้างในปี พ.ศ. 2470 ยอมรับกันว่าเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ของเมืองเก่าภูเก็ตครับ 

ซอยรมณีย์

ตอนนี้หลายคนอาจรู้จักซอยรมณีย์ในฐานะถนนคนเดินใช่ไหม กำลังเป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวเลยล่ะครับ โดยเฉพาะสาวๆ ก็ชอบแต่งตัวสวยๆ มาเดินถ่ายรูปกับบ้านเก่าทาสีชมพูแสนสวย แต่รู้ประวัติซอยนี้แล้วจะหนาว ในยุคที่ธุรกิจเหมืองแร่เฟื่องฟู ตราบจนถึงยุคสงครามโลก ซอยรมณีย์ถูกเรียกว่ามาเก๊าครับ

เพราะนอกจากจะมีทั้งฝิ่นทั้งการพนันให้ได้หาความสำราญแล้ว ยังมีหญิงโสเภณีจากมาเก๊า ญี่ปุ่น มลายู รวมอยู่ในซอยเดียว (เขาว่ากันว่า เคยมีผู้หญิงจีนกับเกาหลีด้วยนะ !) เพราะถูกจัดเป็นโซนนิ่งสำหรับธุรกิจประเภทนี้ครับ ด้วยธุรกิจสีเทาจะถูกบังคับให้อยู่ที่ซอยรมณีย์กับถนนบางกอกเท่านั้น

นั่นคือเรื่องราวในอดีต เพราะในปัจจุบันนี้กลายเป็นบ้านเก่าเมืองเก่าที่งดงามมีคุณค่า และซอยรมณีย์ยังเป็นจุดเริ่มต้นของประเพณีกินผัก หรือ เจี๊ยะฉ่าย ซึ่งเป็นประเพณีสำคัญของชาวภูเก็ต ที่เป็นผลมาจากโรคระบาดครั้งใหญ่ เช่นเดียวกับโควิด - 19 นี่ล่ะครับ

ชมสตรีทอาร์ตภูเก็ต

หลายคนอาจไม่ทราบมาก่อน (เพราะไม่ได้มาเที่ยว) ว่าภูเก็ตก็มีภาพสตรีทอาร์ตนะครับ ภาพเหล่านี้กระจายอยู่ทั่วเมืองเก่า ให้นักท่องเที่ยวได้ค้นหาและเก็บภาพเป็นที่ระลึก ลองพิจารณาดูดีๆ ครับ เขาบอกว่าในภาพด้านบนเป็นงานสตรีทอาร์ตของ รักกิจ ควรหาเวช ซ่อนภาพขนมในวัยเด็กของตัวศิลปินไว้ถึง 12 อย่างแน่ะ !

พิพิธภัณฑ์ภูเก็ตไทยหัว

เมื่อแร่ดีบุกเป็นที่ตัองการในอุตสาหกรรมของสหรัฐอเมริกา ทำให้ชาวจีนจำนวนมากเดินทางบ่ายหน้าสู่ภูเก็ต โดยแทบทั้งหมดเป็นชาวฮกเกี้ยนที่อพยพหนีความแร้นแค้นยากจน กรรมกรแร่ดีบุกบางส่วนได้ทำมาค้าขายจนมีฐานะรุ่งเรือง กลายเป็นตระกูลการค้าหลายตระกูลที่รวมตัวกันเป็นสมาคมภูเก็ตไทยหัว ได้ร่วมกันสนับสนุนให้เกิดมีโรงเรียนจีนขึ้นอีกครั้ง หลังจากโรงเรียนจีนหลายแห่งในภูเก็ตถูกปิดลงด้วยเหตุผลทางการเมือง

อาคารพิพิธภัณฑ์ในปัจจุบันนี้ล่ะครับ คืออดีตโรงเรียนไทยหัว

ภายในพิพิธภัณฑ์บอกเล่าเรื่องราวความเป็นมาของตระกูลต่างๆ ที่เรียกได้ว่าเป็นผู้บุกเบิกเศรษฐกิจเมืองภูเก็ต แต่ละตระกูลต่างมีคติในการดำเนินชีวิตกันคนละแบบ ดำเนินการธุรกิจกันคนละลักษณะ  บางท่านประกอบธุรกิจเหมืองแร่ บางท่านทำปาล์ม บ้างจำหน่ายบุหรี่ ขายพันธุ์ยาง บ้างทำธุรกิจขนส่ง ฯลฯ ทางพิพิธภัณฑ์ได้เรียบเรียงข้อมูลเป็นนิทรรศการ เพื่อให้คนรุ่นหลังได้ศึกษายุคสมัยแห่งการบุกเบิกธุรกิจหลากหลายประเภทของภูเก็ตครับ

โดยอีกส่วนหนึ่งก็บอกเล่าเรื่องราววัฒนธรรมของชาวบาบ๋าย่าหยา รวบรวมเรื่องการอยู่การกินของชาวเมืองอย่างละเอียดละอออีกด้วย สำหรับใครที่เป็นสายชิม ต้องการเสาะหาร้านเก่าแก่ในภูเก็ต สามารถเดินทางมาเก็บข้อมูลก่อนตระเวนชิมจริงได้ครับ รับรองว่าเจ๋ง ! 

ร้านขายยาหงวนซุนต๋อง

ร้านขายยาโบราณกับบ้านเก่าเมืองเก่าเป็นของคู่กัน ถ้ามาเดินเที่ยวเมืองเก่าภูเก็ต อย่าลืมแวะมาถ่ายภาพที่หงวนซุนต๋อง อยู่ที่ถนนถลาง ร้านนี้มีอายุมากกว่า 100 ปีแล้วครับ คนเก่าคนแก่รู้จักในชื่อ ร้านแม่ปริก สังเกตดูว่าตอนนี้ขายฟิชเชอร์แมน'ส์ เฟรนด์ แล้วครับ

เดินชมบ้านเก่า คฤหาสน์โบราณ

นอกจากบ้านตึกแถวชิโน-โปรตุกีสที่มีให้เห็นตลอดทุกสายถนนแล้ว ภายในเมืองเก่ายังมีบ้านหลังใหญ่ๆ ที่เรียกกันว่าคฤหาสน์เก่าแก่ที่ตกทอดมาถึงปัจจุบันอยู่หลายหลัง ไม่ว่าจะเป็นคฤหาสน์พระพิทักษ์ชินประชา (คู่กับบ้านชินประชา) บ้านหลวงอำนาจนรารักษ์ บ้านตระกูลถาวรว่องวงศ์

เมืองเก่าตอนกลางคืน

เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน แสงจากหลอดไฟประดับประดาก็สว่างไสว ส่งผลให้เมืองเก่ายามราตรีเต็มไปด้วยสีสัน ท้องถนนที่แทบไม่มีรถยนต์ ไม่มีคนผ่านไปมา เชิญชวนเราให้ออกจากที่พักเดินเตร็ดเตร่ไปตามถนนสายหลัก และอาจหลบเข้าไปในผับบาร์สักแห่ง เพื่อที่คืนนี้จะไม่เงียบเหงาจนเกินไป.